Help, mijn olijfolie is gestold

Regelmatig krijgen wij vragen of het een probleem is dat olijfolie gestold is of is geweest. Of dat stollen misschien een negatief effect heeft op de kwaliteit of smaak.

Iedere plantaardige olie heeft een stolpunt, een temperatuur waarbij de olie van vloeibaar in een (min of meer) vaste vorm overgaat. Omgekeerd is datzelfde punt natuurlijk ook het smeltpunt van die plantaardige olie.

Kokosolie, een plantaardige olie die voornamelijk uit ongezonde verzadigde vetzuren bestaat, heeft een smeltpunt van ongeveer 25^oC. Dat betekent dat in de tropen het product zich als een olie gedraagt, terwijl het hier in Noordwest-Europa als een vet in de schappen van de supermarkt ligt. Een ander voorbeeld: Zonnebloemolie stolt en smelt bij -1^oC.

Het stolpunt en smeltpunt van olijfolie ligt bij een temperatuur van -6^oC, al kan dat een graadje meer of minder zijn. Het is natuurlijk een echt natuurproduct.

We kunnen de wat ongeruste consumenten geruststellen, want zowel de kwaliteit als de smaak worden niet nadelig beïnvloed door deze faseovergangen.

Zuurstof, licht en hogere temperaturen zijn de echte vijanden van perfecte olijfolie. Olijfolie hoort daarom bewaard te worden op een koele, donkere plaats en bij dan voorkeur in een gesloten (niet of nauwelijks lichtdoorlatende) fles of blik.

Stel dat je in de supermarkt op zoek naar goede olijfolie bent. Je ziet in het schap transparante glazen flessen staan, waarin de olijfolie duidelijk zichtbaar is. Je weet dan direct dat je die in ieder geval niet moet hebben. Goede kwaliteit olijfolie zie je immers niet. Overigens is écht goede extra virgine olijfolie niet in de supermarkt te koop. Daarvoor moet je online zijn.

Koop snel je extra virgine Tunesische Terra Delyssa olijfolie hier.

Europese olijven in gevaar door droogte

De meeste wetenschappers menen dat de aarde al een tijdje aan het opwarmen is. We kunnen discussiëren over de oorzaken, maar de algemene opwarming van de aarde is onomstreden. Die stijging lijkt minder het gevolg te zijn van overbevolking en ongebreidelde industrialisatie, maar meer van een natuurlijke cyclus die gestuurd wordt door de zon. De stijging van de zeespiegel is dan ook al in ieder geval sinds 1863 aan de gang[1].

Wat de reden ook is, in zuidelijke delen van Europa rukt de woestijn voortdurend op, een proces wat men desertificatie of verwoestijning noemt. Dit heeft onvermijdelijk gevolgen voor de productie van olijven. Van olijven bestaan vele duizenden cultivars die zich in duizenden jaren hebben aangepast aan het plaatselijk heersende klimaat en de lokale bodem.

Door de verwachte klimatologische veranderingen zal de jaarlijkse hoeveelheid neerslag dalen en daarmee ook het niveau van het grondwater. Sommige cultivars zullen daardoor onvermijdelijk in de problemen komen, waardoor de oogst zal teruglopen. Er zal zelfs mogelijk een punt komen waarop landbouw op sommige plaatsen niet meer mogelijk zal blijken, aldus recent wetenschappelijk onderzoek[2].

Dalende niveaus van organisch materiaal, samen met vervuiling, erosie en bodemverdichting (wat de wortelgroei bemoeilijkt), brengen bodemorganismen, zoals schimmels en bacteria, in gevaar. Die verrijken de bodem en leven vaak in symbiose met de wortels van olijfbomen.

In Tunesië zal het problem van verdroging van de bodem wat minder urgent zijn. De regionaal grootschalig aangeplante cultivar, de Chemlali, is al bijzonder goed aangepast aan droge omstandigheden. Misschien is het zelfs een kans voor de Tunesische olijfproductie.

Koop snel je extra virgine Tunesische Terra Delyssa olijfolie hier.

[1] Walker et al: Timing of emergence of modern rates of sea-level rise by 1863 in Nature Communications - 2022. Zie hier.
[2] Ferreira et al: Soil degradation in the European Mediterranean region: Processes, status and consequences in Science of The Total Environment – 2022. Zie hier.

Bruschetta

Soms heb je even trek in wat hartigs, terwijl de maaltijd nog een tijdje op zich laat wachten of zelfs al een tijdje voorbij is. In ons land komen er dan al snel wat stukjes kaas of worst op tafel, maar eigenlijk is dat al bijna jaren ouderwets te noemen.

Wil je iets presenteren dat je bezoek (of je eigen maag) imponeert dan is het tegenwoordig modern om een tapas op tafel te zetten. Een tapa (tapas betreft de meervoudsvorm) is het befaamde Spaanse eetlustopwekkende hapje of voorafje. Er bestaan vele eenvoudige en snel klaar te maken recepten, zoals deze bijvoorbeeld.

Wil je het nog eenvoudiger en gezonder hebben, dan moeten we koers zetten naar Italië, waar de bruschetta al voor de vijftiende eeuw ontstaan moet zijn. Oerversies zijn overigens nóg een stuk ouder en stammen wellicht uit de tijd van het Romeinse Rijk. Het woord bruschetta (het meervoud is bruschette) is afgeleid van het Italiaanse werkwoord bruciare wat '(ver)branden' betekent en het roosteren boven een vuurtje verklaart.

Ingrediënten (voor een stuk of acht  bruschette):
- een stokbrood
- vier rijpe tomaten (niet die waterige wintertomaten uit de kas)
- een teen knoflook
- verse basilicum
- peper en zout
- Terra Delyssa Tunesische olijfolie

Vul alvast een kom met kokend heet water. Snijd met een mes een kruis aan de onderkant van de rijpe tomaten. Leg de tomaten een minuutje in het hete water en spoel ze daarna af met koud water. Het velletje is nu makkelijk te verwijderen. Snijd de waterige zaadlijster eruit en snijd het vruchtvlees in kleine blokjes. Doe de stukjes tomaat in een kom en voeg een klein beetje Tunesische olijfolie toe.

Hak de basilicum fijn en schep deze door de tomaten. Breng het tomatenmengsel op smaak met een snufje peper en zout. Je kunt het bruschetta mengsel meteen gebruiken of een tijdje afgedekt in de koelkast laten marineren voor een meer intense smaak.

Snijd het brood in plakken en besprenkel de plakken aan beide kanten met een beetje Tunesische olijfolie. Grill het brood aan beide kanten in een grillpan of oven knapperig. Wrijf vervolgens met een half teentje verse knoflook over de bovenkant van de nu knapperige broodjes. Leg ze op een bord en schep de topping er over. Garneer eventueel met een extra blaadje basilicum en uiteraard nog even een paar druppels overheerlijke Tunesische olijfolie.

Koop snel je extra virgine Tunesische Terra Delyssa olijfolie hier.

Vetten: the Good, the Bad, and the Ugly*

Vet. Het woord 'vet' zelf al roept associaties op van 'negatief' en 'vermijden'. Maar niet alle vetten zijn slecht voor je. Sommige versies kunnen zelfs 'goed' voor je gezondheid zijn. Tijd voor een korte uitleg.

Vetten worden tegenwoordig ingedeeld in enkelvoudig onverzadigde vetten, meervoudig onverzadigde vetten (allebei: the Good), verzadigde vetten (the Bad) en transvetten (the Ugly)*.

Alle plantaardige vetten bevatten een wisselende mix van onverzadigde vetten, meervoudig onverzadigde vetten en verzadigde vetten. Die onverzadigde vetten dragen bij tot de instandhouding van een normaal cholesterolgehalte in het bloed en zorgen daarmee voor een positief effect op de hartgezondheid. Verzadigde vetten en transvetten worden alom gezien als foute vetten omdat ze het cholesterolgehalte in het bloed kunnen verhogen. Maar zo eenvoudig als het klinkt is het in werkelijkheid niet, want ook verzadigde vetten hebben zo hun nut.

Als we de stand van de wetenschap over vetten en cholesterol samenvatten, dan komt het er op neer dat je moet zorgen dat je niet teveel verzadigde vetten consumeert en niet te weinig onverzadigde vetten. Transvetten zijn een aparte categorie, want die moeten altijd vermeden worden.

Het bovenstaande schema toont bij benadering de verhouding (in procenten) van de verschillende vetten van diverse oliën en vetten. Het zijn allemaal natuurproducten en dus kunnen die verhoudingen behoorlijk afwijken van het gemiddelde.

Het is wel duidelijk dat zonnebloemolie en olijfolie in geen enkele keuken mogen ontbreken, terwijl de palmolie en kokosolie op de lagere termijn zo slecht voor je lichamelijke gezondheid kunnen zijn dat zelfs het Voedingscentrum adviseert om ze te mijden.

Koop snel je extra virgine Tunesische Terra Delyssa olijfolie hier.

* Ugly betekent in dit geval 'Very Bad'.

Tunesische komkommersalade

Als je ooit op vakantie in Tunesië bent geweest dan ben je vast ook wel even door de soek (of souq) gewandeld. Dat is de markt die je in alle Arabische landen wel tegen kunt komen en waar je nog steeds kunt onderhandelen over de prijs van de verkochte waren.

In veel van de stalletjes staan de verse basisproducten van de Tunesische salade uitgestald: bakken vol prachtige donkerrode tomaten, smaakvolle komkommers en pittige rode uien.

Hmm, denk je dan, dat lijkt wel heel erg op de ingrediënten van de veel bekendere Griekse salade. Dat klopt, want ook de Tunesische komkommersalade wordt samengesteld met een aantal producten die overal rondom de Middellandse Zee aangeplant worden. In tegenstelling tot zijn Griekse broertje wordt de Tunesische komkommersalade echter niet op smaak gebracht met zoute feta en oregano. In Noord-Afrika houdt men meer van de frisse munt en dus wordt dat kruid als smaakmaker toegepast. Wel wordt de Tunesische salade op smaak gebracht met een aantal regionale Chemlali olijven en uiteraard een flinke scheut gezonde Tunesische extra virgine olijfolie. In sommige variaties worden de olijven echter vervangen door stukjes groene appel en zo ontstaat een nog frissere salade.

Je snijdt de ingrediënten naar eigen inzicht in stukjes. Deze salade wordt in Tunesië veelal gegeten met stokbrood in plaats van met een vork, zoals dat in Griekenland gebeurt.

Dit is dus een gezonde salade die heerlijk verfrissend is in de soms verzengende hitte die het land in de zomermaanden in zijn greep houdt. Het is een tegenhanger van de warme Mechouia salade.

Ingrediënten (voor vier personen)
- 4 tot 6 rijpe tomaten (afhankelijk van het formaat)
- een komkommer
- een halve rode ui
- munt naar smaak, fijn gehakt
- olijven
- olijfolie

- een stokbrood

Koop snel je extra virgine Tunesische Terra Delyssa olijfolie hier.

Tunesiërs en hun olijfolie

In Noordwest-Europa wordt Tunesië te vaak slechts gezien als een Noord-Afrikaanse vakantiebestemming. Denk aan parelwitte stranden en een zee die in kleur varieert tussen turquoise (appelblauwzeegroen volgens de Vlamingen onder ons) en azuurblauw (de kleur van de hemel op een wolkenloze dag).

Noord-Afrika ligt ingeklemd tussen de schijnbaar eindeloze Sahara en de Middellandse Zee. Ooit was de vruchtbare Nijl de reden dat er meer dan 8,000 jaar geleden in Egypte een beschaving ontstond waar nu nog met de nodige bewondering naar wordt gekeken. Grote delen van noordelijk Afrika behoorden tot (de invloedssfeer van) Egypte. Rond het jaar 2000 vChr werden de Grieken de voorhoede van de Europese beschaving. Zij noemden het noordelijk deel van het continent Libya, afgeleid van Libus, maar dat was slechts een 'vertaling' van het Egyptische Libu, de naam van enkele stammen die daar rondzwierven.

Maar de Grieken waren niet de enigen die nieuwe kusten wilden ontdekken. De Feniciërs deden vanaf circa 1500 vChr hetzelfde. Zij bewoonden delen het huidige Libanon en werden befaamde zeevaarders en handelaren. Ze stichtten handelssteden aan de kusten van Noord-Afrika tot op het Iberisch schiereiland. In 814 vChr stichtten ze een nieuwe, strategisch gelegen stad in wat nu Tunesië is. De Feniciërs noemden het Qart Hadasht – ‘de nieuwe stad’ in hun eigen taal, wat na verloop van tijd verbasterde tot Carthago.

De legendarische stichtster en eerste koningin van de stad was Dido die ook bekend stond als Elyssa. Zij is uiteraard de terechte naamgeefster van onze olijfolie: Terra Delyssa.

[Het oude Carthago]

De Phoeniciërs waren het ook die rond diezelfde tijd olijfbomen in het gebied introduceerden. Carthago groeide mede daardoor uit tot de invloedrijkste en machtigste kolonie van de Phoeniciërs en had op zijn hoogtepunt ongeveer 500,000 inwoners. Die expansie zorgde Carthago natuurlijk voor conflicten met veel van zijn buren, zoals de inheemse Berbers en diverse Griekse stadsstaten, waaronder Syracuse op Sicilië.

In het jaar 146 vChr werd de stad veroverd door de Romeinen en met de grond gelijk gemaakt. Het hele gebied dat nu Tunesië is werd deel van het Imperium Romanum, het Romeinse Rijk. Om de nieuwe kolonie wat te bevolken en te beschermen stuurde Rome kolonisten en soldaten naar het gebied. Het is niet precies bekend wat er met de oorspronkelijke bewoners is gebeurd, maar die hadden niet zoveel mogelijkheden: of ze werden verbannen of ze werden opgenomen in het grote Romeinse Rijk. Zo'n beetje zoals de Borg uit de filmserie Star Trek: You will be assimilated. Je werd Romein. Of je wilde of niet.

Maar hoewel de belangrijkste stad verdwenen was werd Tunesië een belangrijke handelspartner voor het Romeinse Rijk. Ook de cultivatie van olijven groeide snel, mede dankzij de irrigatietechnieken die de Romeinen hadden meegebracht. Opgravingen in de Tunesische bodem brachten diverse prachtige mozaïeken aan het licht die olijfbomen uitbeeldden, een duidelijk bewijs hoe belangrijk de verbouw in die periode al was.

Een prachtig voorbeeld is het mozaïek uit de derde eeuw dat gevonden werd in Thysdrus, het huidige El Jem. Daarop kijkt een uil ongeïnteresseerd toe hoe vogels uit de lucht vallen. Het tafereel wordt geflankeerd door twee olijfbomen. Er boven staat: 'Invidia rumpuntur aves, neque noctua curat'. Vertaald is dat: 'De vogels barsten van jaloezie, het maakt de uil niets uit, hij staat erboven.' Het was een Romeins spreekwoord, waarbij de uil de Romeinse elite verbeeldde en de vogels de jaloerse buitenwereld.

De Romeinen zijn opgeslokt in de annalen der geschiedenis, maar veel is er niet veranderd sinds de Romeinse overheersing, want nog steeds is Tunesië een van de grootste producenten ter wereld van hoogwaardige extra virgine olijfolie. De Tunesiërs zijn met recht trots op hun olijfolie en de lange historie die daaraan verbonden is.

Koop snel je extra virgine Tunesische Terra Delyssa olijfolie hier.

Mechouia salade

Salades zijn in het Middellandse Zeegebied bijzonder populair. Niet alleen zijn ze altijd eenvoudig te bereiden, ze zijn vaak ook verfrissend in de soms zinderende hitte. De mechouia salade is de variant die populair is in Tunesië. De naam is de 'vertaling' van salata mashwiya, wat 'gegrilde salade' betekent.

In Tunesië is de mechouia salade vooral een voorgerecht, maar deze salade kan natuurlijk ook de perfecte vervanger zijn van de meer bekendere Griekse salade die bij iedere gelegenheid op tafel kan komen, zelfs als hapje bij de borrel.

De mechouia salade is wel wat pittiger dan zijn Griekse broertje en dat komt omdat men in Tunesië wel wat van extra pit in de gerechten houdt.

Ook het recept is eenvoudig.
- Men gebruikt simpelweg wat men voorradig heeft aan verse groenten: tomaten, paprika, uien, knoflook (en soms aubergine) en gekruid met ras el hanout. Vaak wordt er ook nog wat wat harisa overheen gestrooid.
- Alles wordt op ongeveer 200^oC in de oven gegrild tot de groenten 'beetgaar' zijn.
- Daarna wordt alles tot een dikke pasta gemalen.
- Vervolgens voegt men die gezonde Tunesische extra virgine olijfolie toe. - Ter decoratie worden er vaak gekookte eieren, wat stukken tonijn of wat feta bovenop gelegd.
- Als laatste kun je er nog een beetje peterselie of koriander overheen strooien.

Koop je extra virgine Tunesische Terra Delyssa olijfolie hier.

De tragiek van de Tunesische olijfolie

Tunesië is na Spanje de grootste producent van gezonde biologische extra virgine olijfolie ter wereld, maar vrijwel niemand weet dat. Onbekend maakt onbemind, zo luidt het spreekwoord. Dat is ook in dit geval waar, maar die treurigstemmende situatie blijft ook zo bestaan als het aan invloedrijke Spaanse olijfoliehandelaren ligt. Die hebben Europese ambtenaren in hun zak, zo lijkt het wel.

Wat is er aan de hand? De Europese markt van olijfolie is in handen van een handvol grote Spaanse olijfolieproducenten met een wereldwijde afzet. Ze kunnen veel meer verkopen dan de Spaanse olijfbomen aan olijfolie kunnen opleveren. Er bestaat dus een structureel tekort tussen productie en verkoop. Dat kost uiteraard omzet en winst. 

Spaanse en Italiaanse handelaren hebben voor dat vervelende probleem een eenvoudige oplossing gevonden: ze importeren Tunesische olijfolie in bulk, mengen die met hun olie van mindere kwaliteit en zetten dan op het etiket dat er Spaanse of Italiaanse olijfolie in de fles zit.

De Tunesische olijfolieproductie steeg in 2019 tot een record van ruim 350,000 ton. Ruim 300,000 gezinnen in Tunesië leven van de olijfolie, 85 procent van hen van boomgaarden van minder dan 10 hectare. Het is dus een zeer belangrijke economische activiteit die ook nog eens de zo noodzakelijke valuta het land binnenbrengt. Omgerekend exporteerde Tunesië in 2020 voor een bedrag van €700 miljoen aan extra virgine olijfolie en dat was zo'n beetje de helft van de totale agrarische export van dat land.

Het probleem is dat Tunesië vrijwel alleen olijfolie in bulk exporteert. Zou men in staat zijn de olijfolie als merkartikel op de Europese markt af te zetten, dan zou die exportwaarde meer dan €2 miljard bedragen. 

Maar zo eenvoudig ligt dat niet, want om Tunesische producenten een eerlijker toegang kansen op de wereldmarkt te bieden, heeft de Europese Unie Tunesië in een ver verleden een quotum gegeven om 56,700 ton olijfolie belastingvrij naar de EU-lidstaten te exporteren. Dat belastingvrije quotum werd echter opgekocht door de grote Spaanse multinationals. Het Office National de l'Huile, dat namens de Tunesische producenten de handelsonderhandelingen voert met de EU wordt simpelweg buitenspel gezet door een aantal invloedrijke tussenhandelaren. Zij hebben dankzij de juiste politieke connecties en financiële slagkracht wél de benodigde licenties om te mogen exporteren en leveren rechtstreeks aan de grote Spaanse olijfolieproducenten, waar ze soms zelfs bij op de loonlijst staan.

Als we een beetje sarcastisch naar het probleem kijken dan kunnen we stellen dat de EU eigenlijk met handelaren uit de EU onderhandelt over olijfolie die uit Tunesië komt.

Voor Tunesië is het belangrijk dat het quotum zo snel mogelijk wordt opgeheven om de Tunesische boeren de kans te geven hun olijfolie ongelimiteerd belastingvrij te exporteren om zo eindelijk op een eerlijke manier te kunnen concurreren met de Spaanse en Italiaanse olijfolieproducenten.

De Europese consument van biologische olijfolie blijft van dit alles onwetend en kan daardoor niet of nauwelijks genieten van de echt hoge kwaliteit Tunesische olijfolie. Ook zij zijn daardoor slachtoffer van de hebzucht van de grote Spaanse en Italiaanse tussenhandelaren.

Koop je extra virgine Tunesische Terra Delyssa olijfolie snel hier.

Tunesië: Olijvenoogst 2021/2022 geschat op 700,000 ton

Ieder jaar is het afwachten voor landbouwers. Zal de oogst meevallen of juist een teleurstelling opleveren? Ook voor producenten van olijfolie is het altijd weer een periode van onzekerheid.

De Tunesische olijfolieproductie voor het seizoen 2021/2022 lijkt een stuk hoger te zijn dan het vorige seizoen. Naar schatting zal de totale oogst zo'n 700,000 ton olijven bedragen, al kunnen de weersomstandigheden in oktober toch nog een een behoorlijke invloed uitoefenen op de uiteindelijke oogst van de olijven.

De totale olijvenoogst bedroeg in het seizoen 2020/2021 ongeveer 600,000 ton, waaruit zo'n 140,000 ton olijfolie kon worden geperst. Dat men nu ongeveer 100,000 ton meer olijven denkt te oogsten lijkt dus goed nieuws voor de Tunesische producenten, want bij een gelijkgebleven gehalte aan olijfolie zorgt dat voor ongeveer 160,000 ton olijfolie. Even rekenen: Olijfolie heeft een soortelijk gewicht van 0,92. Ongeveer 160,000 ton olijfolie levert dus 147,200 liter overheerlijke Tunesische olijfolie op.

Mijn berekening klopte aardig, want de autoriteiten schatten dat de totale opbrengst voor het oogstjaar 2021/2022 zo'n 150,000 ton olijfolie zal zijn.

De Tunesische producenten hopen dat de vraag naar hun olijfolie op de internationale markt zal toenemen. Doordat mensen steeds gezonder willen gaan leven, is ook het zogenaamde Mediterrane dieet aan een behoorlijke opmars bezig. Consumenten gaan daardoor steeds meer olijfolie gebruiken, wat een prijsopdrijvend effect heeft.

Wees er dus snel bij. Nu zijn de prijzen nog aanvaardbaar.

Koop je extra virgine Tunesische Terra Delyssa olijfolie snel hier.

Een bijzondere olijf: Chemlali

Overal in het Mediterrane gebied vind je olijfbomen, maar alle olijven hebben zich specifiek aangepast aan de plaatselijke omstandigheden. Het zijn zogenaamde cultivars en eentje daarvan is de Chemlali. De Chemlali staat ook wel bekend als de Chemlali de Sfax en dat is al direct een duidelijke aanwijzing voor zijn herkomst. Sfax is namelijk een stad in Tunesië.

Die Chemlali is de meest aangeplante olijfboom in Tunesië en dat heeft een goede reden: de Chemlali heeft zich namelijk perfect weten aan te passen aan de schaarste aan water. Zelfs onder de zinderende omstandigheden van de gloeiendhete Sahara weet deze cultivar zich nog goed te handhaven. Omdat de temperaturen gedurende de nacht tot het vriespunt kunnen dalen is de Chemlali ook redelijk bestand tegen vorst. Bovendien is uit onderzoek gebleken dat de Chemlali behoorlijk tolerant is tegen zout, wat ook al een goede overlevingsstrategie is gebleken. Het is een zeer robuuste soort die al door de Feniciers en Romeinen werd gewaardeerd om zijn overheerlijke olijfolie.

De Chemlali-olijfbomen kunnen enorme afmetingen bereiken. Eén enkele olijfboom kan, volgens verhalen, wel twee miljoen olijven per oogst opleveren die samen tot 1.000 kilo kunnen wegen. Maar als je vervolgens de rekenmachine ter hand neemt en berekent hoeveel zo'n olijf per stuk moet wegen dan kom je tot een ietwat verrassende conclusie: het is maar een hele kleine olijf.

Dat kleine formaat is natuurlijk eenvoudig te verklaren, want een olijf is botanisch gezien een bes. Omdat de boom zeer zuinig met water om kan gaan, heeft de olijf zich ook moeten aanpassen en is in staat te rijpen met maar heel weinig vruchtvlees om het zaad. Veel denken dat bessen zoet moeten te zijn om vogels te verleiden om die te ontstaan op te eten, maar dat is niet de officiële definitie van een bes. Een bes is simpelweg een omhulsel om het zaad te beschermen en dat klopt ook voor een olijf.

Overigens heeft het chronische gebrek aan water ook tot gevolg dat de Chemlali maar langzaam afrijpt. Uiteindelijk zal hij verkleuren tot een dieppaarse kleur.

Dat de Chemlali maar een beperkte grootte heeft maakt het vervolgens lastiger om voldoende olijfolie uit die overvloedige oogst aan olijven te persen. De extra vierge olijfolie van de Chemlali heeft een zachte ietwat fruitige geur en smaak. Dat samen met een aangename bittere smaakje, gevolgd door een bekende peperachtige sensatie achter in je keel.

Qua samenstelling we kort zijn, want ook de Chemlali levert namelijk supergezonde olijfolie met een gehalte van 55 tot 59 procent aan het zo gezonde oliezuur. Deze olijfolie is perfect voor dressings, maar kan ook dienst doen als olie om in te bakken. Al vind ik dat laatste een beetje zonde voor een goede olijfolie.

Koop je extra virgine Tunesische Terra Delyssa olijfolie hier.